VNO-NCW MKB Noord, de Protestantse Kerk Nederland en Welstad onderzoeken in het kader van de Regiodeal Oost-Groningen hoe we werkgevers en werknemers in Oost- en Midden-Groningen bewust kunnen maken hoe geldzorgen ieder van hen raakt en wat ze hier samen aan zouden kunnen doen. Onder de noemer ‘Door geldzorgen geraakt’, spreken we werkgevers en andere partijen uit de regio. We verzamelen in een serie artikelen de inzichten waarmee we werkgevers en werknemers uit de regio straks kunnen helpen om geldzorgen nog effectiever aan te pakken.
‘Goed hoor’. Dat is het standaardantwoord dat directeur Stefan Holthausen vaak kreeg wanneer hij vermoedde dat een medewerker geldzorgen had en hij vroeg hoe het ging. Maar vaak gaat het dan thuis bij die medewerker helemaal niet goed. Stefan: “Doorvragen is dan zo belangrijk!”
Stel, een medewerker reageert kribbig op zijn collega’s en maakt regelmatig fouten. “Een werkgever is dan snel geneigd om hier bovenop te gaan zitten”, vertelt Stefan. Maar de directeur van gas- en veiligheidsbedrijf Holthausen BV heeft tijdens trainingen geleerd om eerst eens achterover te leunen.
Afstand nemen
Achteroverleunen? Ja, precies dat. Stefan licht toe: “Het helpt om met een afstandje naar iemand te kijken. Jezelf af te vragen ‘goh, bijzonder, wat zit hierachter?’ Hoe kan het nou dat iemand zo reageert? Zit er een patroon in?’ Ga echt het gesprek aan. En dan niet over werk of over het slechte functioneren. Maar over de mens zelf. Doorvragen, luisteren en samenvatten is volgens mij de crux.”
De manier waarop je iemand aanspreekt is volgens de directeur erg belangrijk. “Op het moment dat ik iemand in mijn kantoor roep, voelt hij zich direct bedreigd. Mensen gaan dan vaak op slot, geven standaardantwoorden. Het werkt beter om informeel het gesprek aan te gaan. Aan de koffietafel. Even samen voor je uitstaren en filosoferen over dingetjes. Soms schiet iemand dan ineens vol.”
“Aan familie mag je best iets vertellen”
Stefan gaat best ver om medewerkers uit de brand te helpen. “We zijn een klein familiebedrijf. Aan familie mag je best iets vertellen, hoe moeilijk het ook is. Het komt voor dat medewerkers hun hele administratie meenemen naar het werk. Mensen hebben soms totaal geen idee waarom er beslag is gelegd. Ze openen de post bijvoorbeeld niet meer.”
“Ik wil dat het goed gaat met onze medewerkers. Dat is ook goed voor het bedrijf. Daarom betalen we wel eens de schulden van een medewerker af en gaan we een aflossingsregeling met hem of haar aan. Op deze manier is die werknemer de zorg kwijt. De stress valt vaak in een keer weg”, vertelt Stefan.
In de bres
In de bres springen voor je medewerkers. Is dat een taak van de werkgever? Stefan vindt van niet. Toch doet hij het. “Je hebt als werkgever niet alleen een zakelijke maar ook een menselijke relatie met je medewerkers. Op het moment dat iemand mij vertrouwt en zijn verhaal doet dan betwijfel ik het of hij dat verhaal opnieuw bij instanties zal gaan doen. Dat lijkt me lastig voor die persoon. Ik vind dat een risico van mijn kant uit.”
Stefan zou het beter vinden als de werkgever een soort voorpost is voor instanties. Maar dan wel met een warme overdracht. Door bijvoorbeeld samen met de werknemer een hulpverlener te bellen. “Het liefste wil ik dan ook een terugkoppeling krijgen dat het gesprek met mijn medewerker heeft plaatsgevonden. Dan weet ik zeker dat er iemand mee bezig is. Maar of dat in de praktijk haalbaar is? Dat betwijfel ik.”